“Dünya tarihinin biçimleyici iki büyük aktörü, din ve ekonomi olagelmiştir”1 sözü, ilginç bir şekilde Neoklasik iktisadın yani çağdaş iktisat öğretisinin kurucusu Alfred Marshall’a aittir. İlginçtir; çünkü çağdaş iktisadi teori ve söylemler teolojiyi/dini görmezden gelmiştir. Ana akım iktisatçılar, iktisa-dın başlı başına bir bilim olması yolunda ilahiyatı ve ahlakı, iktisat ilminden atılması gereken yük olarak görmüş; ilahiyat ve iktisat arasındaki bağlam ve ayrılık noktaları için tartışmalar ve çalış-malar gerçekleştirmiştir.